ഒരു പാമ്പുകടിക്കഥ-മധുരാനുഭവങ്ങള്‍!

ഒരുപാട്‌ നാളുകൾ പുറകിലാണ് ഈ കഥനടക്കുന്നത്‌.ഈയുള്ളവന്റെ വേളിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ്‌ സകുടുംബം കഷ്ടതയിൽ വാഴും കാലം.അന്യജാതിയില്‍ നിന്നൊരുത്തിയെ അടിച്ച്മാറ്റിയ വകയിൽ കിട്ടിയ “സത്പ്പേർ “പുഴുങ്ങിയോ വേവിച്ചോ പ്രിയതമക്കും മകനുമായി ഷെയറു ചെയ്ത്‌ മുളകു ചമ്മന്തിയിൽ ജീവിതമെങ്ങനെ അഡ്ജസ്റ്റ്‌ ചെയ്യാമെന്നു കൂലംകഷമായി ചിന്തിച്ച് രാത്രികളെ ധന്യമാക്കിയിരുന്ന നാളുകളിലാണു ഇടിവെട്ട്‌ പോലെ ഒരു ലോട്ടറി തരപ്പെടുന്നത്‌.
ലോട്ടറി കൊണ്ടുവന്നതോ നല്ല വിഷം മുറ്റിയ ഒരു പാമ്പും..!
ഈയുള്ളവന്റെ വലതുകാലിന്റെ മൃദുലതകണ്ട്‌ കൊതി അടക്കാനാവാതെ ആണൊ എന്തോ,ആര്‍ക്കറിയാം ഒന്നെടുത്താല്‍ ഒന്നു ഫ്രീയെന്നപോലെ രണ്ട് കടി..(കടിയാണോ,കൊത്താണോ..?)
രാത്രിയിലാണ് സംഭവം.ജഗ്ജിത്ത്‌ സിങ്ങിന്റെ സഹറും കേട്ട്‌ രണ്ട്‌ വറ്റ്‌ ഉള്ളിലാക്കാൻ കിടപ്പുമുറിയിൽ ഇരിക്കുന്ന നേരത്തിലത്രേ സംഗതിയുടെ തുടക്കം.(ക്ഷമിക്കുക..ഡൈനിങ്ങ്‌ ഹാളിൽ ).
ഞാൻ ഒരുമാതിരി ഒക്കെ കഷ്ടപ്പെട്ട്‌ ഉണ്ടാക്കുന്ന കറിയാണ് രസം.അന്ന് എന്റെ നല്ല സമയത്തിനു വാമഭാഗത്തിന്റെ വളയിട്ടകൈകളാല്‍ മെനഞ്ഞ രസമായിരുന്നു,
ചോറിലൊഴിച്ചൊന്ന് കുഴച്ച് നോക്കുമ്പോള്‍ കുരുമുളക് കുറവ്..തീര്‍ന്നില്ലേ കഥ.
കുരുമുളകില്ലെങ്കില്‍ പിന്നെന്തു രസം..? ഉണക്കാനുള്ള സമയവും വാങ്ങാനുള്ള ദമ്പടിയും ഇല്ലാതിരുന്നതിനാൽ പറമ്പിലുള്ള കുരുമുളക്‌ കൊടിയിൽ നിന്നും മൂത്തില്ലെങ്കിലും രണ്ടെണ്ണം പൊട്ടിക്കാൻ തന്നെ നാമങ്ങട് തീരുമാനിച്ചു.
“കഷ്ടകാലേ കോണകുലു പാമ്പുലൂ ..“എന്നല്ലേ ചൊല്ല് !അത് അന്വർത്ഥമാക്കും വിധമായിരുന്നു കഥയുടെ പിന്നീടുള്ള ഒഴുക്ക്‌.
പെണ്ണു ആകാശത്തേക്ക്‌ നിറയൊഴിക്കാതെ മൂന്നുതവണ വാണിങ്ങ്‌ തന്നു...പോകണ്ടാ..
അമ്മ സീരിയലിന്റെ നടുക്കൂന്ന് ഓടിവന്നു പറഞ്ഞൂ...പോണ്ടാ!
എബടെ കേൾക്കാൻ?യാര് കേള്‍ക്കാന്‍..?
നമ്മളെ ഒരുത്തൻ അവിടെ ഒറക്കമൊഴിച്ച് കാത്തു കാത്തിരിക്കുമ്പോൾ പോകണ്ടാന്ന് പറയാൻ ഇവർക്കെങ്ങനെ ധൈര്യം വന്നു..? ഹല്ല പിന്നെ..
ഞാനിറങ്ങി..പറമ്പിലെ ഇരുട്ടിനകത്തേക്ക്‌.
കൈതക്കാടുകൾക്കിടയിലെ കുരുമുളക്‌ പൊട്ടിച്ച് തിരിയുമ്പോൾ തന്നെ ആദ്യഡോസ്‌ കിട്ടി...ഒരു നിമിഷം പോലും വൈകാതെ രണ്ടാമത്തേതും..ആനന്ദലബ്ദിക്കിനിയെന്തു വേണം...ഞാൻ വെരി വെരി ഹാപ്പി!
കട്ടുറുമ്പെന്ന എന്റെ മിഥ്യാധാരണകളെ കാറ്റിൽ പറത്തി മൂന്നു ചുവടുകൾക്കുള്ളിൽ ഞാൻ തലച്ചാരായം കാച്ചിയ പ്രതീതി പരത്തി വേച്ച് വേച്ച് വീട്ടിലേക്ക്‌......
വാതിൽക്കൽ അന്തർജ്ജനം കുരുമുളകിനല്ലാ,ഇരുട്ടിലേക്ക്‌ പോയ അവളുടെ വെളിച്ചത്തെ കാത്തു നിൽക്കുന്നത്‌ അവ്യക്തമായി ഞാൻ കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
പാവത്തിനൊന്നും മനസ്സിലായില്ലാ..
ധീരമധുരമായി ഞാൻ മൊഴിഞ്ഞു.."ഒരു ഉറുമ്പു കടിച്ചു"
നെഞ്ചിടിപ്പു കൂടിവരുന്നതിന് ഒരു മര്യാദയില്ലാതായപ്പോള്‍ സധൈര്യം ഞാന്‍ മുറിയിലേക്ക് കയറി .പടിയിലെവിടെയോ വച്ചിരുന്ന ബ്ലേഡാല്‍ കടികൊണ്ട ഭാഗം മുറിക്കാനുള്ള എന്റെ ധീരമായ നടപടി ആരംഭിക്കും മുൻപേ അവൾ കണ്ടു പാദത്തിലൂടെ ഒഴുകിയിറങ്ങുന്ന ചോര..
കരച്ചിലിന്റെ ആദ്യഘഡുവിനു ഏറെ താമസമുണ്ടായില്ലാ.
കടികൊണ്ടഭാഗം ബ്ലേഡാൽ ക്കീറി ചോരയും വെള്ളവും പോലെന്തോ ഞെക്കിക്കളയുന്ന അവസ്ഥയിലും സമാധാനപ്പെടുത്തലിന്റെ അവ്യക്തമായ രണ്ടുവാക്ക്‌ ഞാനെറിഞ്ഞ് നോക്കിയെങ്കിലും..എവിടെ.....നോ രക്ഷ! ആരോഹണാവരോഹണക്രമത്തില്‍ അവളുടെ ഹിന്ദുസ്ഥാനി..!
അമ്മയെത്തി,കൂട്ടുകുടുംബത്തിന്റെ പങ്കാളികളായ ചേട്ടന്മാരും ചേട്ടത്തിമാരും എത്തീ..ഞാനോ ദിക്കുകളറിയാതേ കാഴ്ച മങ്ങുന്ന മറ്റേതൊ ലോകത്തിലേക്കും എത്തി!
ആരൊക്കെയോ എന്തൊക്കെയോ ചോദിക്കുന്നു...
ശബ്ദങ്ങളും എന്നെവിട്ട്‌ അകന്നുപോകുന്നതുപോലെ..ശ്ശെടാ,ദേണ്ടെ ഞാൻ മരിക്കാൻ പോകുന്നു..
അതിലുപരി കുട്ടിക്കളിമാറാത്ത ഒരു പാവം പെണ്ണിന് കറുത്തുതുടങ്ങിയ മാലയില്‍ കൊരുത്തിട്ട താലിയും നഷ്ടമാകുന്നു...
വിഷത്തിന്റെ മൂർദ്ധന്യത്തിലും ഞാനൊന്ന് പിടഞ്ഞുവോ?
എനിക്ക്‌ ആശുപത്രിയിൽ പോകണം..,
കാഴ്ചക്കാരോടായി എന്റെ ഇടറിയ വാക്ക്‌ അതായിരുന്നു..
കൂടപ്പിറപ്പുകളിലൊന്നിനു ഓട്ടോറിക്ഷായുണ്ട്‌..തൊട്ടടുത്ത്‌ മുറിയിലെ സാഹോദര്യത്തോട്‌ അമ്മചോദിക്കുന്നു...“അവനെ നമുക്ക്‌ ആശൂത്രി കൊണ്ടോണം..നീയാ ഓട്ടോന്നു എടുത്തോണ്ട്‌ വാ പെട്ടെന്നു. ...”
സഹോദരൻ അയ്യപ്പന്റെ മറുപടിയോ തത്വചിന്തയിൽ അധിഷ്ടിതമായിരുന്നു.."നടന്നു പോകാനുള്ള ദൂരമല്ലേയുള്ളൂ..!"
ദുരഭിമാനത്തിന്റെ ചുരമാന്തിപ്പൊളിക്കുന്ന എനിക്കിട്ടോ അയ്യപ്പാ ഏറ്?
ഞാൻ നടന്നു...പിടിക്കാൻ വന്നവരുടെ കയ്യെറ്റി ഞാൻ നടന്നു..മുന്നിൽ മരണവും എന്റെ സാന്നിദ്ധ്യം വേണ്ട രണ്ട്‌ ജീവനുകളും മാത്രം..ഓരോ കാല്‍ വെയ്പിലും ഉടല്‍ രണ്ട്‌ അടി പിന്നോക്കം പോകുന്നതും കതിനക്കുറ്റി പോലെ ചങ്ക് പുകഞ്ഞ് പൊട്ടിത്തെറിക്കാനൊരുങ്ങുന്നതും ആസ്വദിച്ച് ഞാൻ നടന്നു...
പെരുവഴിയിൽ ഉപേക്ഷിക്കാൻ തയ്യാറല്ലാത്ത ജീവിതങ്ങള്‍ മുറുകെപ്പിടിച്ച് തന്നെ...!
കാലമെത്ര കഴിഞ്ഞു....ഓർക്കുമ്പോൾ ഇപ്പോൾ നല്ല രസം തോന്നുന്നു..അന്നു കൂട്ടാതെ മാറ്റിവച്ച രസത്തിനെയും തോല്‍പ്പിക്കുന്ന രസം...!

ഈശ്വരാ..നിനക്ക്‌ നന്ദി..എന്റെ പെണ്ണേ..നിന്റെ പ്രാർത്ഥനകൾക്കും!